dokładnie takie same

Też takie wrażenie odniosłam. Może jej nie odebrałam jako osoby fałszywej - raczej nieszczerej. Natomiast nie jestem pewna czy ona sobie zdaje sprawę ze swojej hipokryzji, a przynajmniej, że tak to zostaje odebrane.

To jest świat narcyzów, to co się dziwić. System kształtuje ludzi na modłę emocji, a w realnym życiu najważniejszy jest mózg i zdolność używania go.
Mimo fałszu ten dokument słusznie pokazuje, że ludzie, którzy "szukają" w życiu miłości, a nie mają rozumu, to znajdują tylko ból i rozczarowanie - NA WŁASNE ŻYCZENIE i jest to sprawiedliwe. No bo trudno, żeby zbudować dom by trwał na kiepskim fundamencie. Ryzykowne podejście...

A i należy jeszcze na koniec dodać, że ludzie myśląc tak samo, robią to samo, a mimo to oczekują innych rozwiązań. xD
Brakuje wiedzy jak działa życie .

Film miał troszkę wpisywać się w narrację metoo, ale tutaj już same fundamenty trzeszczą.
Anderson nie ma interesu w krytykowaniu Hefnera, w końcu bez niego byłaby...no właśnie? Czy w ogóle zaistniałaby na firmamencie? Sama tak mówiła o początkach w Playboyu: "Byłam boleśnie nieśmiała i nienawidziłam tego uczucia. Dlatego to zrobiłam. Po prostu nie chciałam już nosić w sobie wstydu. Ta pierwsza sesja zdjęciowa dała mi mały portal do świata, w którym mogę poczuć się jak zmysłowa kobieta. Moja seksualność znowu była moja. Odzyskałam moc, stwierdziła."
Nie będę się bawić w psychologizowanie, ale to dość "niecodzienna" wypowiedź. Anderson była gwiazdą przede wszystkim za sprawą swoich warunków fizycznych i właśnie przez pryzmat tego sex appealu była "oceniana". Nie ma w tym nic katastrofalnego jeżeli z tego się głównie żyje i jest znanym. Zresztą Pamela po szczycie swojej kariery dalej pozowała nago, występowała w różnorakich celebrity shows, nawet uczciła urodziny Hefnera striptizem tudzież tańczyła na rurze do piosenki "Bitch is back" Eltona Johna. Można? Proszę bardzo! Natomiast dorabianie pewnej ideologii, narracji o tym, że np. producenci nie patrzyli na jej zdolności aktorskie, a była dla nich tylko pustą lalką, jest mało wiarygodne. Odnoszę wrażenie, że przez lata robiła wiele żeby właśnie utrzmać się w showbiznesie, podtrzymując pamięć o sobie jako sexbombie. Nikt ją siłą w celebryckim świecie nie trzymał, no chyba że jacyś (mityczni?) chciwi agenci.
O sekstaśmach trudno dyskutować w końcu to prywatna sprawa i trudno moralizować.
Pam, w dużej mierze była i jest modelową hollywoodzką blondynką. Spore analogie przecież można odnaleźć w biografiach Jean Harlow, Lany Turner i Marilyn Monroe. Z drobną różnicą, każda z nich zapisała się w Hollywood jakąś bardziej znaczącą rolą filmową. Pamela nawet nie zapukała do drzwi pierwszoligowych aktorek.